Με μεγάλη χαρά πραγματοποιήσαμε την προβολή της ταινίας του Τόμας Βιντερμπεργκ «Άσπρο Πάτο», την Τετάρτη 25 Ιουνίου γιορτάζοντας την Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Ναρκωτικών, καθώς και την ολοκλήρωση των δράσεων και των προγραμμάτων μας της χρονιάς αυτής.
Την προβολή της ταινίας που έγινε στο χώρο του Α’ ΚΑΠΗ Αργυρούπολης, ακολούθησε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανοιχτή συζήτηση με το κοινό. Προσκεκλημένη μας ήταν η συνάδελφός μας Αμαλία Ατσαλάκη, κλινικός ψυχολόγος στη Μονάδα Εφήβων και Νέων Αθήνας «Ατραπός». Τη συζήτηση συντόνισαν η Ιωάννα Βισβίκη, κλινικός ψυχολόγος, επιστ. υπεύθυνη του Κέντρου Πρόληψης και η Αμαντέλα Σωτηροπούλου, κλινικός ψυχολόγος & στέλεχος πρόληψης του Κέντρου.
Ενδιαφέροντες προβληματισμοί και χρήσιμα ερωτήματα για τα αίτια και τις συνθήκες που γεννούν την εξάρτηση και τον εθισμό ακούστηκαν και συζητήθηκαν. Τι είναι αυτό που κινητοποιεί την επιθυμία μας και τη λαχτάρα μας για την επαφή με τους άλλους και την ευχαρίστηση στη ζωή;
Με αφορμή αυτή την ιδιαίτερη ταινία που φωτίζει όχι κυρίως την επίπτωση και τις συνέπειες της κατάχρησης αλκοόλ στη ζωή των πρωταγωνιστών, αλλά και τα βαθύτερα αίτια που οδηγούν στην καταφυγή στην υπερκατανάλωση μιας ουσίας, μας δίνει την αφορμή να σταθούμε και να εστιάσουμε σε αυτό που λείπει από τη ζωή των πρωταγωνιστών. Αυτό που λείπει, σε αυτό που σκοντάφτει ο καθένας ξεχωριστά και ωθεί μια ομάδα ενηλίκων να πειραματιστούν με το αλκοόλ.
Ενήλικοι, καθηγητές σε σχολείο οι οποίοι έχουν χάσει τη λαχτάρα για τη δουλειά τους, τη σύνδεση με τους μαθητές, ζουν ένα βούλιαγμα στη προσωπική τους ζωή, έχουν παραγκωνίσει τα ταλέντα τους. Το αλκοόλ σε έναν πρώτο χρόνο δίνει μια ορμή, μια ζωντάνια, ενέργεια, κίνητρο για σύνδεση. Τους βοηθά στον κοινωνικό δεσμό. Τι συμβαίνει όμως όταν υπερχειλίζει η κατανάλωση; Τι επίπτωση έχει στην ιστορία, στη ζωή του κάθε υποκειμένου;
Άραγε σε τί έρχεται να απαντήσει η κατάχρηση; Ποια λειτουργεία επιτελεί για το ίδιο το υποκείμενο; Τι προσπαθεί να οικοδομήσει ένα υποκείμενο για τον εαυτό του καταφεύγοντας στην ουσία και το «ναρκωτικό»; Τι ναρκώνει άραγε; Πώς αλλιώς μπορεί να τα βγάλει πέρα με αυτό το βαρύ φορτίο του χρόνου και της ζωής του ο άνθρωπος, όπως μας είπε και ο ποιητής Σαρλ Μπωντλέρ;
Πώς αντιλαμβάνεται ο κοινωνικός περίγυρος τα υποκείμενα που φέρουν κάποια εξάρτηση και πώς αναγνωρίζει κάθε υποκείμενο τον εαυτό του μέσα σε αυτή την κοινωνική συνθήκη; Είναι εντός ή εκτός του κοινωνικού δεσμού; Είναι άραγε η εξάρτηση μια «λύση» ή ένα αυτό-σαμποτάζ ; Η λειτουργία της εξάρτησης σε κάθε περίπτωση είναι μοναδική και άρρηκτα συνδεμένη με την προσωπική ατομική ιστορία του υποκειμένου.
Σας ευχαριστούμε θερμά για την παρουσία σας και για την ενεργητική συμμετοχή σας σε μια τόσο πλούσια κουβέντα!